تفاوت بین زیتون سبز و سیاه

زیتون میوه درختی بومی مدیترانه است و جزء اصلی غذاهای یونانی است. یونان در واقع اولین کشوری بود که زیتون کشت کرد و اکنون یکی از بزرگترین تامین کنندگان زیتون و روغن زیتون در جهان است. یکی از دوستانم با نگهداری و چیدن زیتون در قبرس بزرگ شد و هرگز به یاد کار سخت و عشقی که برای اطمینان از اینکه همیشه زیتون روی میز شام ما است را به یاد من نمی آورد. آبیاری درختان زیتون متناسب با فصول و آب و هوا به خودی خود یک استعداد است، به هیچ وجه دست چین کردن، آب نمک و بسته بندی آن اهمیتی ندارد.

زیتون های سبز را قبل از رسیدن چیده و در محلول شیره آب نمک می زنند تا خوراکی شوند. حالت از پیش رسیده آنها به معنای میوه ای متراکم و تلخ است که معمولاً با فلفل، سیر یا پنیر پر می شود تا طعم آن را تقویت کند. به دلیل فرآیند مارینینگ، روغن زیادی در آنها باقی می ماند و آنها را بسیار مرطوب می کند. این خواص باعث می شود زیتون سبز به عنوان یک میان وعده مستقل برای لذت بردن با دیپ و نان عالی باشد. آنها همچنین توسط سرآشپزهای حرفه ای برای افزودن چاشنی به غذاها یا در غذاها و نوشیدنی ها -مانند جیمز باند مورد علاقه- به عنوان چاشنی برای افزودن تلخی استفاده می شود. دو نوع رایج زیتون سبز در یونان، که بر اساس مناطق منشأ آنها نامگذاری شده اند، هالکیدیکی و ایونی هستند. زیتون هالکیدیکی وقتی در سالاد با فتا و گوجه‌فرنگی برشته بریده می‌شود بهترین حالت را دارد که با ترشی مطبوع زیتون هالکیدیکی متعادل می‌شود. یونی ها شیرین تر از بسیاری از زیتون ها هستند، با این حال من هنوز هم می بینم که طعم تلخ و شور آنها در همان دستور العمل های پیش غذا مانند هر زیتون سبز دیگری عمل می کند صادرات زیتون هم روز به روز رو به افزایش است.

روغن زیتون اتکا ورامین

زیتون سیاه همان میوه زیتون سبز است که تازه بعد از رسیدن چیده می شود. آنها هنوز هم باید آبکشی شوند تا برای مصرف آماده شوند، بنابراین اگرچه به دلیل زمان رشد طولانی‌ترشان نرم‌تر هستند، اما به نظر من خشک‌تر از زیتون‌های سبز هستند. بایددر هنگام خرید مراقب روغن زیتون رویال تقلبی باشید.

زیتون سیاه که نسبت به پسر عموی سبز خود استحکام کمتری دارد، در طول فرآوری طعم خود را از دست می دهد، اما این باعث می شود که آنها به یک عنصر کلیدی در بسیاری از غذاها تبدیل شوند. آنها برای پخت در نان، مالیدن/خرد کردن گوشت، هم زدن در پاستا و ریختن در سالاد عالی هستند. کالاماتا احتمالاً شناخته شده ترین نوع زیتون سیاه است و مورد علاقه من است. زیتون ها هر نوع غذای گوجه فرنگی را تحسین می کنند و شور و ترشی آن لذتی است که در سالادهای برگ دار مشاهده می شود.