مشخصات زیتون سبز و سیاه

زیتون یکی از آن غذاهایی است که می تواند از ساده تا پیچیده را شامل شود. از سیاه معمولی تا سبز پر جنب و جوش، از بسیار ملایم تا فوق شور. آنها را می توان به تنهایی بدون دست خورد یا در دستور پخت گنجانید. و در بسیاری از موارد، یا عاشق این میوه کوچک هستید یا از آن متنفر هستید یا ممکن است نوع خاصی را ترجیح دهید.

شاید تعجب کنید که بدانید تنها تفاوت بین زیتون سبز و زیتون سیاه، رسیده بودن است. زیتون های نارس سبز هستند، در حالی که زیتون های کاملا رسیده سیاه هستند. از آنجایی که زیتون‌های سبز خام طعم تلخی دارند، باید درمان شوند. این کار را می توان از طریق روش های مختلفی از جمله روغن کشی، پخت با آب، آبکشی، خشک کردن، یا قرار دادن در محلول لیمو انجام داد. از آنجایی که زیتون منشأ مدیترانه ای دارد، بیشتر گونه های آن از اسپانیا، ایتالیا، یونان و فرانسه می آیند.

زیتون سبز در مقابل زیتون سیاه

علاوه بر تفاوت در حالت رسیدگی، ویژگی های متمایز دیگری در مورد زیتون سیاه بسته بندی شده وجود دارد. زیتون‌های سبز بطری‌شده معمولاً بدون هسته هستند و اغلب با مواد پرکننده مختلف از جمله پیمنتو، بادام، آنچوی، ژالاپنو، پیاز یا کیپر پر می‌شوند. زیتون های سیاه کنسرو شده به اندازه های کوچک (هر کدام 3.2 تا 3.3 گرم)، متوسط، بزرگ، فوق العاده بزرگ، جامبو، عظیم و فوق العاده بزرگ (14.2 تا 16.2 گرم) درجه بندی می شوند. زیتون سیاه همچنین حاوی روغن بیشتری نسبت به زیتون سبز است.باید موقع خرید مراقب روغن زیتون سابرو سو تلقبی باشیم.

زیتون پخته شده

بسته به اینکه چه روشی استفاده می شود، درمان زیتون می تواند از چند روز تا چند ماه طول بکشد. عمل آوری لیمو کمترین زمان تخمیر را دارد در حالی که نمک پاشی طولانی ترین زمان را دارد. زیتون های سبز و روغن کرچک شیراز باید قبل از آب نمک در محلول لیمو خیس شوند، در حالی که زیتون های سیاه رسیده می توانند مستقیماً به آب نمک تبدیل شوند. هر چه زیتون بیشتر در آب نمک خود تخمیر شود، طعم آن تلخ تر و پیچیده تر می شود.

صادرات زیتون

انواع زیتون سبز

انواع مختلفی از روغن زیتون اصلی  وجود دارد، اما ممکن است در سوپرمارکت یا خواربار فروشی محلی خود با تعداد کمی از آنها برخورد کنید. مانزانیلا یک زیتون سبز اسپانیایی است که به آرامی با لیمو پخته می شود و سپس در نمک و نمک اسید لاکتیک بسته بندی می شود. این زیتون اغلب بدون هسته و گاهی اوقات پر شده در دسترس هستند. یکی دیگر از زیتون های اسپانیایی گوردال است که به معنای “چاق” است، نامی مناسب برای این زیتون سبز چاق و گرد. آنها گوشتی و طعم غنی دارند و اغلب به عنوان تاپاس سرو می شوند.

یک زیتون فرانسوی که ممکن است پیدا کنید Picholine است، یک زیتون سبز با نمک نمکی با طعمی لطیف و کمی شور که فروش عمده روغن کنجد و زیتون بسیار بالا می باشد. در ایالات متحده، آنها گاهی اوقات با اسید سیتریک به عنوان یک نگهدارنده بسته بندی می شوند. Cerignola ایتالیا زیتون سبز رنگی به همین نام تولید می کند. از نظر اندازه بزرگ، طعم کره ای و از نظر بافت ترد است.

انواع زیتون سیاه

زیتون سیاه فقط ساده نیست و در قوطی یافت می شود. تعداد زیادی زیتون سیاه پخته شده جالب وجود دارد، مانند زیتون ایتالیایی. یکی Liguria است، یک زیتون سیاه که با نمک نمکی با طعمی پر جنب و جوش، و گاهی اوقات با ساقه های خود بسته بندی شده است. یکی دیگر از زیتون های سیاه ایتالیایی Ponentine است که با نمک نمک پخته شده و سپس در سرکه بسته بندی می شود. طعم ملایمی دارد گاتا نیز یک زیتون رسیده است. با نمک خشک شده و سپس با  مالیده می شود. ظاهری چروکیده، طعم ملایم دارد و اغلب با رزماری و گیاهان دیگر بسته بندی می شود. و یکی از زیتون های سیاه ایتالیایی که در مزه کردن ها بسیار محبوب است، لوگانو است. معمولاً بسیار شور است و گاهی اوقات پر از برگ زیتون است.

شاید یک زیتون معمولی که با آب نمک پخته شده است، کالاماتا باشد، یک زیتون سیاه یونانی که کاملاً رسیده برداشت می شود. رنگ بنفش تیره و شکل بادامی دارد و طعمی غنی و میوه ای دارد. صادرات روغن زیتون فرانسوی Niçoise نیز به صورت قابل قبول می شود. این زیتون سیاه کوچک دارای طعمی غنی، آجیلی و ملایم با نسبت گودال به گوشت بالا است. کمی چروک است و اغلب مملو از گیاهان و ساقه های دست نخورده است.

روغن زیتون رویال

نگهداری زیتون

هنگامی که این زیتون های خوشمزه  و  را به خانه می آورید، باید مطمئن شوید که آنها را به درستی نگهداری می کنید تا تازگی و طعم آنها حفظ شود. زیتون های باز نشده را می توان تا 2 سال در دمای اتاق نگهداری کرد. زیتون های باز شده (از جمله زیتون های زیتون) باید در مایع خود در یک ظرف غیر فلزی در یخچال نگهداری شوند و پس از باز شدن 1 تا 2 ماه ماندگاری دارند.